Fototyp jest rodzajem podziału skóry ze względu na karnację (ilość melaniny w skórze), naturalną barwę oczu i włosów, a także skłonność do oparzeń słonecznych oraz łatwość opalania. Po raz pierwszy klasyfikację fototypów skóry opracował na podstawie swoich badań Thomas B. Fitzpatrick. Analizując wyniki obserwacji, stworzył system oparty na kolorze skóry i jej reakcji na promieniowanie ultrafioletowe (UVR), z którego korzysta się do dziś. Idąc klasyfikacją Fitzpatricka, wyróżniamy:
- Typ I (celtycki) – skóra bardzo blada, wrażliwa, zawsze podatna na poparzenia słoneczne, która nigdy się nie opala,
- Typ II (północnoeuropejski) – skóra blada, wrażliwa na promieniowanie ultrafioletowe, jednak minimalnie się opala w przeciwieństwie do typu I,
- Typ III (środkowoeuropejski) – skóra jasna lub oliwkowa z tendencją do stopniowego opalania do odcienia jasnobrązowego o umiarkowanej wrażliwości na słońce,
- Typ IV (południowoeuropejski, śródziemnomorski) – oliwkowa, lekko brązowa skóra z tendencją do łatwego opalania, która rzadko jest podatna na oparzenia słoneczne,
- Typ V (azjatycki, północnoafrykański) – brązowa skóra zyskująca piękną opaleniznę szybko i bez poparzeń (w większości przypadków),
- Typ VI (afrykański) – skóra ciemna, czarna, która przez to, że jest głęboko napigmentowana, nie jest wrażliwa na słońce podczas standardowej ekspozycji.
Dlaczego warto stosować system typów skóry FItzpatricka?
Istnieją dwa główne czynniki, które mają wpływ na fototyp skóry – predyspozycje genetyczne i reakcja na promieniowanie UV oraz nawyki związane z opalaniem. Jak wiadomo kolor skóry jest determinowany genetycznie przez ilość znajdującej się w komórkach melaniny. Ta z kolei jest występującym w skórze pigmentem, którego zadaniem jest ochrona przed słońcem poprzez wchłanianie i rozpraszanie energii UVR. W związku z tym próg naturalnej ochrony skóry odpowiada bezpośrednio stopniowi pigmentacji, która to zabezpiecza przed fotostarzeniem czy rakiem skóry – niestety w ograniczony sposób.
System stworzony przez Fitzpatricka jest niezwykle skuteczną metodą identyfikowania czynników ryzyka związanych z konkretnym typem skóry. Powszechnie używa się go zarówno do przewidywania fotouszkodzeń czy nowotworu skóry, jak i oceny reakcji skóry na zabiegi kosmetyczne. Przejrzysty sposób klasyfikacji, a co za tym idzie łatwość korzystania z fototypów Fitzpatraicka, sprawia, że stosuje się go w wielu sytuacjach m.in. do planowania długości sesji w solarium, a także konfiguracji nowoczesnych lamp do światłoterapii.
